Als beste uit de bus; de Ebusco 2.2 (2020) versus een Den Oudsten-Daf (1982)

Er zit zo’n 37 jaar leeftijdsverschil tussen, maar wat reist nu eigenlijk beter: de gloednieuwe Ebusco 2.2 van Qbuzz of een oude ‘Den Oudsten-Daf’ van GADO?
Buschauffeur Jan Huizinga (Qbuzz Groningen-Drenthe) en Yvonne de Noord, schrijfster én verwoed reizigster, nemen de proef op de som. Ze maken met beide bussen een rit.

Yvonne de Noord, schrijfster en verwoed reizigster

“Bij een drempel vloog ik de lucht in”

Terwijl de bus wegrijdt doet Yvonne haar sjaal om en trekt ze haar handschoenen aan. De kou roept herinneringen op. “Als kind zat ik vaak in zo’n bus. In de winter zette ik mijn voeten op de kachel onder de stoel, daar kwam warme lucht uit. Mijn broertje en ik zaten graag achterin en wanneer er een verkeersdrempel kwam, vlogen we – hop! – de lucht in.”

“Ik moet op veel dingen tegelijk letten“

Wat vindt Jan van de bus? Hij nadert een kruispunt, mindert vaart. Een van de dingen die hem opvallen, is het beperkte zicht: “Ik heb maar twee spiegels op deze bus en zie daardoor het andere verkeer minder goed. Daarnaast vind ik de bediening zwaar en moet ik op veel dingen tegelijk letten.” Lachend: “Bovendien ben ik deze zware diesellucht niet meer gewend!”

Jan Huizinga in de ‘Den Oudsten-Daf’ dieselbus

“Alsjeblieft !”

Bij het Bus Museum in Hoogezand overhandigt directeur Bart Bekkering aan buschauffeur Jan de sleutel van de bijna bejaarde GADO-bus. Hij krijgt een tachograaf in handen gedrukt: een wit papieren schijfje waarmee je vroeger de rijtijd en rijsnelheid van een bus registreerde. “In deze bus van 1982 deed je alles handmatig, bijvoorbeeld de juiste bestemming invoeren. Dan draaide je aan het hendeltje boven de voorruit. Gelukkig reden we toen veel dezelfde ritten, maar bij een nieuwe rit had je pech, dan draaide je vaker.”

Elektrisch rijden

Jan moet wennen aan het elektrische rijden. “Ik gaf net ‘gas’ en schoot er direct vandoor. In sommige situaties is het trouwens fijn als je snel weg kunt rijden. Deze bus ligt stabieler op de weg en rijdt bijna geluidloos. Gelukkig zijn deze bussen voorzien van een ‘trambel’ om voetgangers en fietsers te waarschuwen.”

Chauffeurscabine

Jan bewondert de chauffeurscabine en is blij met wat hij ziet. “Het is ruim en mijn stoel is gemakkelijk te bedienen. Ook ziet het dashboard er luxe uit. Het is een compleet verschil met zo’n oude GADO-bus. Het is fijn dat de kaartjes, stempels en geldbakken nu verleden tijd zijn. De reiziger kan alleen nog maar betalen met de pin of OV-chipkaart.”

 

Jan Huizinga: “Mijn chauffeurstas breng ik naar het Bus Museum. Met al die moderne gemakken hoef ik alleen maar mijn broodtrommel mee te nemen!”

Lage instap

Bij het ontwikkelen van de nieuwe elektrische bus is er ook gedacht aan mensen met een beperking. Yvonne: “Er zijn speciale plekken voor mensen in een rolstoel, en voor hen die slecht ter been zijn of slechtziend. Met een soort trucje kan de chauffeur de bus laten zakken. Zo kunnen zij via een rolstoelplank naar binnen.”

Bron artikel: BUS magazine OV bureau Groningen-Drenthe (2020)